Inclusieve arbeidsmarkt vraagt nieuwe mindset

Terwijl ik dit schrijf wordt in Den Haag al maandenlang gesproken over de vorming van een nieuw kabinet. De uitslag van de verkiezingen was lastig en maakt het dat partijen rechts van het midden tot elkaar veroordeeld lijken te zijn. We gaan zien wat het wordt. Wellicht ‒ ik hoop het ‒ staat de ploeg terwijl u dit leest gereed en zijn ze inmiddels aan de slag. De basis voor wat dat nieuwe kabinet gaat doen staat beschreven in het Hoofdlijnenakkoord. Het is de bedoeling om dit akkoord de komende tijd verder uit te werken en te concretiseren. Natuurlijk ben ik vanuit mijn rol bij Wiertz Foundation erg benieuwd naar de plannen over de inclusieve arbeidsmarkt.

Het Hoofdlijnenakkoord 2024 belooft een inclusievere en duurzamere arbeidsmarkt. Dit ambitieuze plan, een samenwerking tussen overheid, werkgevers en vakbonden, heeft als doel om iedereen een eerlijke kans op werk te geven. Maar terwijl de intenties lovenswaardig zijn, moeten we ons afvragen of we de maatschappelijke mindset kunnen veranderen om deze doelen te realiseren.

Onze maatschappij wordt steeds meer gekenmerkt door een wij-zij mentaliteit. Dat is op ieder vlak zo, maar zeker ook geldt dat voor de arbeidsmarkt: mensen met werk tegenover mensen zonder werk. Dit leidt tot polarisatie en onbegrip, terwijl we juist gezamenlijk moeten optrekken. Werk is niet alleen een bron van inkomen, maar ook van zelfrespect en verbinding. Door te veel te focussen op wat mensen niet kunnen, ontnemen we hen de kans om hun potentieel te benutten.
Om deze mindset te veranderen, moeten we beginnen met een cultuur van inclusiviteit en empathie te bevorderen. Het is cruciaal dat we niet alleen naar de vaardigheden van een individu kijken, maar ook naar hun potentieel en de unieke perspectieven die ze kunnen bijdragen aan een werkomgeving. We moeten de barrières wegnemen die mensen weerhouden om volwaardig deel te nemen aan de arbeidsmarkt, zoals vooroordelen en misverstanden over wat het betekent om een ‘afstand tot de arbeidsmarkt’ te hebben. Dit betekent dat werkgevers bereid moeten zijn om te investeren in opleiding en begeleiding, en om werkplekken aan te passen waar nodig.

Daarnaast speelt de overheid een belangrijke rol door het bieden van stimulerende maatregelen en ondersteuning voor zowel werkgevers als werknemers. Subsidies voor aanpassingen op de werkvloer, belastingvoordelen voor bedrijven die inclusiviteit hoog in het vaandel hebben en goede begeleidingstrajecten voor werkzoekenden kunnen hierbij helpen. Maar het belangrijkste is misschien wel dat we als samenleving een verschuiving in ons denken moeten maken. We moeten erkennen dat iedereen waardevolle bijdragen kan leveren en dat diversiteit in de werkplaats leidt tot innovatie en groei. Het Hoofdlijnenakkoord 2024 biedt een kader, maar het is aan ons allen om de handreiking te maken en samen een inclusieve arbeidsmarkt te realiseren. We moeten ons richten op de mogelijkheden en kansen die mensen hebben, niet op hun beperkingen. Alleen door samen te werken en elkaar te ondersteunen, kunnen we een arbeidsmarkt creëren waar iedereen zijn plek vindt.

De uitdagingen waar het nieuwe kabinet vandaag voor staat vragen om een nieuwe manier van denken en doen. Laten we niet langer polariseren, maar samenwerken. Het is tijd voor Den Haag om naast elkaar te staan, met respect en begrip voor iedereen, en te werken aan een inclusieve toekomst waarin iedereen de kans krijgt om bij te dragen en te groeien.

Meer weten over Wiertz Foundation? Check Wiertz Foundation