Blog Wiertz Foundation
Ik maak in deze column geen politieke statements. Ook vandaag niet. Toch voel ik de noodzaak om iets te zeggen over wat er in onze samenleving gaande is. Niet als politiek commentaar, maar als een oproep tot menselijkheid. Er dreigt een verval, zowel in ons land als internationaal. De fatsoensnormen, regels van wederzijds respect, lijken langzaam te verdwijnen. Steeds vaker zien we dat het eigen ik de overhand krijgt en dat het gevoel voor de ander minder wordt.
In mijn werk voor Wiertz Foundation zie ik dagelijks hoe belangrijk het is om verbinding te maken. Het doet me pijn om te merken dat we soms op een afgrond balanceren. We willen toch niet vervreemd van elkaar raken? Een maatschappij van ieder voor zich is niet de toekomst waar ik voor sta. Dit jaar ben ik veertig jaar actief binnen de arbeidsbemiddeling. Al die tijd werkte ik aan een samenleving die draait om samenwerking, om het opzoeken van de ander, om het helpen van de zwakkeren. Want uiteindelijk zijn het juist zij die onze steun het hardst nodig hebben.
Wij leven in een tijd waarin individualisme vaak boven collectiviteit wordt gesteld. De druk om te presteren, om jezelf te profileren, zorgt ervoor dat men soms vergeet te kijken naar wat er rondom gebeurt. Kleine gebaren maken onze samenleving warm en menselijk! Wanneer we elkaar niet meer zien als Limburgs Lef
medemens, maar enkel als een concurrent in een harde wereld, verliezen we de essentie van wat het betekent om samen te leven.
Ik roep de wereldleiders en de leiders in ons land op om de verbinding te herstellen. Laten we elkaar opzoeken, een luisterend oor bieden en vooral opkomen voor de zwakkeren. In een inclusieve samenleving is er plaats voor iedereen, ook voor diegenen die tijdelijk buiten de arbeidsmarkt staan. Het is belangrijk dat we hen niet afschrijven, maar juist helpen, de hand reiken en samen de brug slaan naar een betere toekomst.
Ik ben hoopvol: we hebben allemaal de kracht om het tij te keren. Niet door grote politieke gebaren, maar door kleine, dagelijkse daden van menselijkheid. Door elkaar de ruimte te geven en te erkennen dat we samen sterker zijn dan alleen. Het is tijd om te kiezen voor verbinding in plaats van isolatie.
Laten we de wereld tonen dat we kiezen voor een samenleving waarin respect en compassie de boventoon voeren. Laten we samen zorgen dat we niet vervallen in een maatschappij van ‘ieder voor zich’. Want als we elkaar vergeten, verliezen we niet alleen de ander, maar ook onszelf. Hands off – laat ons de menselijkheid handhaven, voor onszelf en voor de toekomstige generaties.
